Η σημερινή κατάσταση

Oι συντάξεις αποτελούν στην Ελλάδα και διεθνώς ένα ιδιαίτερα επίκαιρο θέμα τόσο για τους συνταξιούχους όσο και για τους εργαζομένους. Παρά τη μακροβιότητα του ελληνικού κοινωνικού συστήματος, η έλλειψη ικανοποίησης αλλά και ο προβληματισμός όλων για το μέλλον αποτυπώνεται διαρκώς. Είναι χαρακτηριστικά τα ευρήματα έρευνας γνώμης πολιτών* η οποία καταδεικνύει τις διαστάσεις της δυσαρέσκειας των Ελλήνων εργαζομένων για τις συντάξεις του κοινωνικού συστήματος.

* Πηγή : Attitudes toward pensions in Greece , O. O’Donnell – P. Tinios, 2001.

• Η συντριπτική πλειοψηφία (87%) συμφωνεί σε κάποιο βαθμό ότι οι κρατικές συντάξεις είναι ιδιαίτερα χαμηλές.
• Σχεδόν το 60% των ερωτηθέντων πιστεύουν ότι η μηνιαία τους σύνταξη δεν θα είναι επαρκής για τα χρόνια που δεν θα εργάζονται.
• Ένας στους δύο εκφράζουν την άποψη ότι οι παροχές του συστήματος είναι δυσανάλογα χαμηλές σε σχέση με το ύψος των εισφορών.
• Το 70% δηλώνει ότι θα μπορούσε να έχει ένα καλύτερο επίπεδο αποδόσεων μέσα από ένα ιδιωτικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα.

Από τη στιγμή που ξεκινάει η επαγγελματική σταδιοδρομία ενός ανθρώπου ξεκινάει και η μεγάλη προσπάθεια να εξασφαλίσει ένα καλύτερο επίπεδο ζωής. Στην αρχή για τον ίδιο και στη συνέχεια για τα μέλη της οικογένειάς του και τα αγαπημένα του πρόσωπα. Η εργασία είναι το κύριο μέσο για να πετύχει το σκοπό αυτό. Του εξασφαλίζει το απαραίτητο εισόδημα για να ικανοποιεί τις τρέχουσες ανάγκες του, τις επιθυμίες του και τις απαιτήσεις που συνεχώς δημιουργούνται. Ο εργαζόμενος, αργά ή γρήγορα, φθάνει σε ένα επίπεδο ζωής, το οποίο κατακτά με πολύ κόπο και θυσίες στα γόνιμα επαγγελματικά του χρόνια. Αυτή την ποιότητα ζωής επιθυμεί να διατηρήσει και αύριο. Πρέπει απλώς να σκεφθεί το μέλλον του από σήμερα και να σχεδιάσει μεθοδικά τα εισοδήματά του για τα χρόνια εκείνα που θα έρθουν και δεν θα εργάζεται πια. Ίσως αύριο να είναι αργά για να ξεκινήσει!

Xαμηλός βαθμός αναπλήρωσης και συγκέντρωση συνταξιούχων στα κατώτερα όρια συντάξεων

Τρία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του σημερινού κοινωνικού συστήματος συντάξεων: το χαμηλό απόλυτο ύψος των συντάξεων, η άνιση κατανομή τους και ο χαμηλός βαθμός αναπλήρωσης (μετά φόρων) των υψηλοτέρων ιδιαίτερα εισοδημάτων. Η σημερινή εικόνα των συντάξεων είναι μια ένδειξη των προσδοκιών που πρέπει να έχει για το μέλλον. Είναι φανερό ότι η κρατική σύνταξη δεν θα μπορέσει πιθανότατα να αναπληρώσει πλήρως το εισόδημα του ασφαλισμένου, όταν θα σταματήσει πια να εργάζεται. Επιπλέον η δημογραφική γήρανση του πληθυσμού σε ολόκληρο τον κόσμο και στη χώρα μας, αλλάζει καθοριστικά το τοπίο των συντάξεων και δημιουργεί ένα δυσοίωνο μέλλον για εργαζομένους και συνταξιούχους.

Συγκέντρωση κύριων συντάξεων στο επίπεδο κάτω των €500 το μήνα!

Το 2006 τα κατώτατα όρια κύριας μηνιαίας σύνταξης των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων (1) κυμάνθηκαν μεταξύ €372 και €445. Επίσης, τα ποσά της μέσης σύνταξης ήταν ιδιαίτερα χαμηλά, αφού διαμορφώθηκαν από €594 έως €696 το μήνα, υποδηλώνοντας ότι υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση συνταξιούχων στα κατώτατα όρια.
Ο κίνδυνος φτώχειας για την τρίτη ηλικία στη χώρα μας είναι ορατός και εξαιρετικά πιο πιθανός, συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Στο 50% ο βαθμός αναπλήρωσης εισοδήματος για τους περισσότερους συνταξιούχους

Για τους περισσότερους συνταξιούχους ο βαθμός αναπλήρωσης του εισοδήματός τους από την κύρια σύνταξή τους διαμορφώνεται περίπου στο 50% (2). Το ποσοστό αυτό είναι κρίσιμο και δείχνει σε ποιο βαθμό η σύνταξή τους καλύπτει το εισόδημα που είχαν πριν σταματήσουν να εργάζονται. Φυσικά ο βαθμός αναπλήρωσης διαφέρει από Ταμείο σε Ταμείο και επηρεάζεται από μια σειρά παραγόντων, ένας εκ των οποίων είναι το ύψος των προηγούμενων εισοδημάτων. Έτσι παρατηρείται πολύ χαμηλός βαθμός αναπλήρωσης σε συνταξιούχους, οι οποίοι όσο εργάζονταν είχαν μεσαία και ανώτερα εισοδήματα. Το αντίστροφο συμβαίνει για συνταξιούχους, οι οποίοι είχαν χαμηλότερα εισοδήματα. Εάν ανήκει στην κατηγορία των μεσαίων και ανωτέρων εισοδημάτων, τότε είναι πιθανό η σύνταξη που θα πάρει να αντιπροσωπεύει ένα ελάχιστο μέρος των σημερινών εισοδημάτων του. Αυτό μπορεί να αποτελέσει μια δυσάρεστη έκπληξη για τον ίδιο και την οικογένειά του.

1. ΙΚΑ και ΟΑΕΕ
2. ΟΟΣΑ, Μylonas & Maisonneuve, 1999

Σε τρεις δεκαετίες οι νέοι θα είναι λιγότεροι. Ποιος θα πληρώνει τις συντάξεις;

Η γήρανση του πληθυσμού αλλάζει δραματικά τα δεδομένα. Η ισορροπία ενός κοινωνικού συστήματος συντάξεων με τη μορφή που υφίσταται σήμερα (αναδιανεμητικό) βασίζεται στην ύπαρξη ενός στέρεου εργατικού δυναμικού και σε μια «χρυσή ισορροπία» μεταξύ εργαζομένων και συνταξιούχων.

Έχει υπολογισθεί ότι η βιώσιμη αυτή αναλογία είναι 4 εργαζόμενοι-ασφαλισμένοι για 1 συνταξιούχο. Σταδιακά όμως αλλάζει η ηλικιακή δομή των κοινωνιών. Ο δείκτης γονιμότητας παρουσιάζει μεγάλη πτώση, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται το προσδόκιμο της ζωής. Αποτέλεσμα είναι η αλματώδης αύξηση του αριθμού των γηραιοτέρων ανθρώπων, καθώς και της μέσης ηλικίας των ανθρώπων. Έτσι η αναλογία ασφαλισμένων προς συνταξιούχους έχει διαμορφωθεί σε επίπεδο χαμηλότερο του 2 προς 1 στη χώρα μας. Πολύ περισσότεροι συνταξιούχοι θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν από μικρότερο αναλογικά αριθμό εργαζομένων. Οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης θα πρέπει να βρουν τους πόρους να παρέχουν συντάξεις σε περισσότερους ανθρώπους και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αφού το προσδόκιμο της ζωής συνεχώς θα αυξάνεται. Οι δημογραφικές αυτές μεταβολές είναι βέβαιο ότι θα έχουν σοβαρότατο αντίκτυπο στη σύνταξη που κάθε εργαζόμενος υπολογίζει να πάρει αύριο.

Οι λύσεις, που έρχονται…

Είναι φανερό ότι τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης αφενός πρέπει να διαφυλαχθούν και αφετέρου πρέπει να αναδιαρθρωθούν. Φαίνεται μάλλον αδύνατο να περιμένει κανείς ουσιαστική αύξηση των συντάξεων στο μέλλον. Μπροστά στις αρνητικές δημογραφικές εξελίξεις και στο σύνολο των ήδη υφισταμένων θεσμικών, οργανωτικών και οικονομικών προβλημάτων, η λύση, όπως τονίζεται από έγκριτους αναλυτές, μπορεί να είναι μία ή περισσότερες από τις παρακάτω:

• Αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης
• Μείωση του ποσοστού πρόωρης συνταξιοδότησης
• Αύξηση των εισφορών ή/και της φορολογίας
• Μείωση των παροχών και των συντάξεων
• Αύξηση του αριθμού των ασφαλισμένων
• Μείωση της εισφοροδιαφυγής
• Αποτελεσματικότερη διαχείριση των αποθεματικών των Ταμείων
• Ενίσχυση του ρόλου του Δεύτερου Πυλώνα (επαγγελματική σύνταξη) και του Τρίτου Πυλώνα (ατομική ιδιωτική σύνταξη)

Ήδη σε άλλες χώρες έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια αντιμετώπισης των προβλημάτων με μικρές ή μεγάλες μεταρρυθμίσεις στα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης.

Τα συντάξιμα χρόνια αναμένεται να είναι μια μακρά περίοδος, καθώς το προσδόκιμο της ζωής εκτιμάται ότι θα αυξηθεί σημαντικά τα επόμενα χρόνια. Από 10 έτη που ήταν κατά μέσο όρο αυτή η περίοδος τη δεκαετία του ’50, φαίνεται, βάσει των αναλύσεων, ότι θα ξεπεράσει τα 20 χρόνια από εδώ και στο εξής. Σήμερα υπαρχει «τρίτη» αλλά και «τέταρτη ηλικία» γι’ αυτό το λόγο ο συνταξιούχος θα πρέπει σ’ αυτά τα χρόνια να διαφυλάξει την ποιότητα ζωής που με τόσους κόπους κατακτήσε κατά την περίοδο που εργαζόταν. Η κοινωνική σύνταξη που θα πάρει πιθανότατα δεν θα επαρκεί για να μπορέσει να κάνει πράξη τα όνειρα μιας ζωής. Η ζωή δεν θα κοστίζει λιγότερο μετά τα 65 και αυτό θα πρέπει να το λάβει υπόψη σοβαρά από σήμερα κιόλας. Για τους περισσότερους συνταξιούχους ο βαθμός αναπλήρωσης του εισοδήματός τους από την κύρια σύνταξή τους διαμορφώνεται περίπου στο 50%. Ο επιθυμητός βαθμός αναπλήρωσης εξαρτάται από τις ξεχωριστές οικονομικές ανάγκες του καθενός. Παρόλα αυτά, διεθνώς, το 80% θεωρείται μια ικανή βάση για να διατηρήσει ένας συνταξιούχος την ποιότητα ζωής που είχε ως εργαζόμενος.

Τι θα πρέπει να προγραμματίσει ο αυριανός συνταξιούχος;

Τρέχοντα έξοδα

Οι βασικές καθημερινές ή μηνιαίες δαπάνες ζωής θα συνεχίσουν να υφίστανται και στη διάρκεια των συντάξιμων ετών. Λειτουργικά έξοδα σπιτιού (ηλεκτρικό ρεύμα, τηλέφωνο, ύδρευση, συντήρηση σπιτιού), οικογενειακές υποχρεώσεις, προσωπικά έξοδα κ.ά.

Πληθωρισμός

Υπάρχει η πιθανότητα η σύνταξη από τον Κοινωνικό του Φορέα να μην αυξάνεται με τον ίδιο ρυθμό με τον οποίο πιθανώς θα κινείται ο πληθωρισμός. Αυτό μπορεί να απαξιώσει σταδιακά τη σύνταξή του, μειώνοντας την αγοραστική της δύναμη. Μια κατάλληλα υπολογισμένη συμπληρωματική σύνταξη μπορεί να μειώσει την επίδραση του πληθωρισμού και να βοηθήσει στη διατήρηση του επιπέδου της ζωής του σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου.

Δαπάνες Υγείας

Θα πρέπει από σήμερα να αναλογισθεί πιθανές αυξημένες δαπάνες υγείας που θα αντιμετωπίσει στο μέλλον. Είναι καλό να έχει υπόψη του, ότι κατά μέσο όρο οι δαπάνες για την υγεία είναι από 2,5 έως 5 φορές μεγαλύτερες στην τρίτη ηλικία, συγκριτικά με την περίοδο που εργαζεται.

Αλλαγή τρόπου ζωής

Αλλαγές στην οικογενειακή του κατάσταση όπως ένας γάμος, ένα διαζύγιο, η ευθύνη για παιδιά ή για υπερήλικες γονείς, συνήθως συνεπάγονται επιπλέον έξοδα. Καλό είναι να εκτιμηθεί κάθε ενδεχόμενο.

Χόμπι, ταξίδια

Μπορεί στην τρίτη ηλικία να θέλει να ανακαινίσει την κατοικία του, να αλλάξει το αυτοκίνητό του, να μετακομίσει σε δικό του αγρόκτημα στην επαρχία ή ακόμη να ταξιδέψει στο εξωτερικό. Η πραγματοποίηση αυτών των επιθυμιών επίσης κοστίζει και πρέπει να προβλέψει πώς θα τις χρηματοδοτήσει.

Έκτακτες υποχρεώσεις

Δεν είναι εύκολη υπόθεση να δανειστεί χρήματα από τράπεζα σε προχωρημένη ηλικία και γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να έχει πάντα ένα κεφάλαιο έκτακτης ανάγκης.

Γιατί η ιδιωτική ασφάλιση πρέπει να αποτελεί 1η επιλογή;

Ιδιωτικά προγράμματα συνταξιοδότησης

Με ένα ιδιωτικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα, ο ασφάλισμένος μπορεί να καλύψει τη διαφορά μεταξύ της κρατικής σύνταξης και των εισοδημάτων που θα επιθυμούσε να έχει όταν δεν θα εργάζεται πλέον. Σε ένα τέτοιο πρόγραμμα δεν υπάρχουν ανώτατα όρια συνταξιοδότησης ή περιορισμοί στο βαθμό αναπλήρωσης. Δεν υπάρχουν περιορισμοί στην επιλογή της ηλικίας, κατά την οποία θα ξεκινήσει η ιδιωτική του σύνταξή. Τα ασφαλιστικά προγράμματα λειτουργούν με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα και αυτό σημαίνει ότι η αποταμίευσή του θα δημιουργήσει ένα κεφάλαιο, ένα δικό του απόθεμα, το οποίο θα αξιοποιείται με τον τρόπο που θα επιλέξει μέχρι να το χρησιμοποιήσει. Το κεφάλαιο που συσσωρεύεται ανήκει αποκλειστικά στον ίδιο, σε αντίθεση με το αναδιανεμητικό σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, όπου οι εισφορές χρησιμοποιούνται άμεσα για την καταβολή συντάξεων σε τρίτους. Με αυτό τον τρόπο μπορεί πλέον να πάρει το μέλλον στα χέρια του και να ονειρεύεται από σήμερα εκ του ασφαλούς!

Η ιδιωτική ασφάλιση του προσφέρει δύο εναλλακτικούς τρόπους να εξασφαλίσει το αύριο και τη σύνταξή του. Συγκεκριμένα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα σε:

• Α. Προγράμματα εγγυημένης σύνταξης
• Β. Προγράμματα δημιουργίας ενός εφάπαξ κεφαλαίου

Επιπλέον, με τα ιδιωτικά ασφαλιστικά προγράμματα τακτικής καταβολής, ο κάθε ασφαλισμένος μπορεί να καλυφθεί έναντι κινδύνων οι οποίοι μπορούν να παρουσιαστούν κατά τη διάρκεια της ενεργού ζωής του, όπως π.χ. η αναπηρία. Έτσι, ο ασφαλισμένος μπορεί να προστατέψει το εισόδημά του, αλλά και να εξασφαλίσει την οικογένειά του.

Σε βάθος χρόνου, η συστηματική αποταμίευση είναι ικανή να δημιουργήσει ένα σημαντικό κεφάλαιο, ακόμη και σε συνθήκες χαμηλών σχετικά αποδόσεων. Έτσι, με €100 το μήνα αποταμίευση, ένας 45χρονος μπορεί να δημιουργήσει ένα εφάπαξ κεφάλαιο ύψους €33.212, στα 65 του, με την υπόθεση ότι έχει μια μέση ετήσια απόδοση της τάξης του 3% στο αποταμιευτικό του πρόγραμμα.

Στην περίπτωση που επιθυμεί να πετύχει αποδόσεις υψηλότερες από τα τρέχοντα επιτόκια, τότε θα πρέπει να αναλάβει κάποιας μορφής επενδυτικό κίνδυνο. Για παράδειγμα, μια μέση ετήσια απόδοση της τάξης του 5% ετησίως κάποιου επενδυτικού χαρτοφυλακίου, μπορεί να οδηγήσει, αποταμιεύοντας €100 το μήνα, στη δημιουργία ενός κεφαλαίου ύψους €41.663 σε 20 χρόνια!

A. Εγγυημένη ισόβια σύνταξη

Τα ασφαλιστικά προγράμματα εγγυημένης σύνταξης είναι η πλέον κατάλληλη λύση για όσους επιθυμούν να εξασφαλίσουν ένα συγκεκριμένο μηνιαίο ποσό σύνταξης στην τρίτη ηλικία.

Πώς λειτουργούν;

Οι ασφαλιστικές εταιρίες υπολογίζουν το απαραίτητο ασφάλιστρο, με βάση το φύλο, τη σημερινή ηλικία του ασφαλισμένου, τη διάρκεια της αποταμίευσης, το εγγυημένο τεχνικό επιτόκιο, καθώς και το ύψος της σύνταξης που επιθυμεί να εξασφαλίσει. Έχει τη δυνατότητα να επιλέξει σταθερές, αυξανόμενες ή περιορισμένες καταβολές ή ακόμη και μία εφάπαξ καταβολή. Επιπλέον, έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιεί και έκτακτες καταβολές για να ενισχύσει την τελική του σύνταξη. Οι ασφαλιστικές εταιρίες δημιουργούν σταδιακά ένα απόθεμα, το οποίο αξιοποιούν, σύμφωνα με τους κανόνες που διέπουν τη διαχείριση των ασφαλιστικών αποθεμάτων.

Επιπλέον του παρέχουν σημαντικές εγγυήσεις για τα χρήματα του συνταξιοδοτικού του προγράμματος:

• σύνταξη την οποία επιθυμεί στην ηλικία που έχει συμφωνηθεί.
• παροχή αυτής της σύνταξης εφ’ όρου ζωής (ισόβια σύνταξη).
• τεχνικό επιτόκιο (σήμερα διαμορφώνεται από 2-3,35%).
• κεφάλαιο στην ηλικία που επιθυμεί.
• αξία εξαγοράς μέχρι την έναρξη της συνταξιοδότησής του.

Σε ποιους απευθύνεται;

Τα ασφαλιστικά προγράμματαεγγυημένης σύνταξης είναι κατάλληλα για όσους επιθυμούν…

• να εξασφαλίσουν συγκεκριμένο ποσό σύνταξης (ή συγκεκριμένο κεφάλαιο στη λήξη).
• να καλύψουν την πιθανότητα μακροζωίας, με μια εγγυημένη ισόβια σύνταξη.
• να έχουν την ευχέρεια να επιλέξουν εναλλακτική συνταξιοδοτική επιλογή όπως μια μεταβιβαζόμενη σύνταξη.
• να μην ασχολούνται με επενδυτικές αποφάσεις κατά τη διάρκεια της αποταμίευσης ή να μην αναλάβουν επενδυτικό κίνδυνο.
• εγγυήσεις για τη διαχείριση και την απόδοση των χρημάτων τους.

Τα επενδυτικά χαρτοφυλάκια συμφέρουν μακροπρόθεσμα

Β. Εφάπαξ κεφάλαιο

Οι ασφαλιστικές εταιρίες διαθέτουν ασφαλιστικά προγράμματα τακτικής αποταμίευσης ή εφάπαξ καταβολής, τα οποία έχουν ως κύριο στόχο τη δημιουργία ενός εφάπαξ κεφαλαίου για την τρίτη ηλικία.

Πώς λειτουργούν;

Ο ασφαλισμένος προσδιορίζει το ποσό και το είδος της καταβολής (τακτικής ή εφάπαξ) και τη διάρκεια του προγράμματός του. Το ποσό αυτό τοποθετείται με βάση το είδος του προγράμματος και το βαθμό εγγύησης που παρέχει. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αξιοποιήσει τις εισφορές αυτές:

Προγράμματα εγγυημένης παροχής

Αυτά τα προγράμματα εξασφαλίζουν ένα προκαθορισμένο ποσό τη χρονική στιγμή που έχει επιλέξει ο ασφαλισμένος. Προσφέρονται για τακτική όσο και εφάπαξ καταβολή. Επίσης υπάρχουν προγράμματα τα οποία εγγυώνται μόνο το κεφάλαιο επένδυσης στη λήξη του, δίνουν ωστόσο δυνατότητες υψηλότερων αποδόσεων από τα κλασικά εγγυημένα προγράμματα.

Γ. Επενδυτικά προγράμματα (Unit Linked)

Πρόκειται για ασφαλιστικά προγράμματα, τα οποία επενδύουν σε Αμοιβαία Κεφάλαια διαφόρων τύπων. Στόχος είναι η αξιοποίηση της δυναμικής των αγορών και η επίτευξη αποδόσεων υψηλότερων από αυτές των τραπεζικών καταθέσεων.

Σαφώς ο ασφαλισμένος αναλαμβάνει κάποιου βαθμού επενδυτικό κίνδυνο. Ο κίνδυνος αυτός μπορεί να χαρακτηρισθεί χαμηλός, μέτριος ή υψηλός, ανάλογα με το επενδυτικό προφίλ του ασφαλισμένου, την επενδυτική στρατηγική και το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο των Αμοιβαίων Κεφαλαίων που έχει επιλεχθεί.

Σε ποιους απευθύνεται

Τα ασφαλιστικά προγράμματα δημιουργίας εφάπαξ κεφαλαίου απευθύνονται σε όσους επιθυμούν να έχουν όταν συνταξιοδοτηθούν ένα κεφάλαιο, το οποίο θα αποφασίσουν τότε, ανάλογα με τις ανάγκες τους, πώς θα το αξιοποιήσουν.

Οι ιστορικές αποδόσεις της διατραπεζικής αγοράς επιτοκίων, των ομολόγων και των μετοχών δείχνουν ότι τα ομόλογα και οι μετοχές, παρά τις διακυμάνσεις που βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα παρουσιάζουν, μπορούν να πετύχουν μακροπρόθεσμα υψηλότερες αποδόσεις απ’ ότι οι συντηρητικές επενδυτικές επιλογές.

Η αξία της διασποράς

Για να εκμεταλλευθεί κανείς τη δύναμη των αγορών και να ελέγξει το ρίσκο, θα πρέπει να ακολουθήσει ορισμένες βασικές επενδυτικές αρχές, όπως π.χ. η διασπορά. Η διασπορά εξασφαλίζεται δημιουργώντας ένα χαρτοφυλάκιο από συνδυασμό τοποθετήσεων. Το χαρτοφυλάκιο μπορεί να χαρακτηρισθεί «επιθετικό» εάν στοχεύει στην επίτευξη υψηλών αποδόσεων έχοντας μεγαλύτερη επένδυση σε μετοχές και «ισορροπημένο» εάν οι ομολογιακές και μετοχικές τοποθετήσεις έχουν ισόποση κατανομή.

Με όποιο χαρτοφυλάκιο και να ξεκινήσει κανείς, είναι συνετό, όσο πλησιάζει προς την ηλικία συνταξιοδότησής του, να μειώνει τον επενδυτικό κίνδυνο των μεγάλων βραχυπρόθεσμων διακυμάνσεων. Αυτό επιτυγχάνεται μειώνοντας σταδιακά το ποσοστό των μετοχών στο χαρτοφυλάκιο και αυξάνοντας ταυτόχρονα το ποσοστό των τοποθετήσεων σε ομόλογα και καταθέσεις. Μερικά ασφαλιστικά προγράμματα, του δίνουν τη δυνατότητα να αλλάξει χωρίς κανένα κόστος τον επενδυτικό χαρακτήρα των τοποθετήσεών .

Δυνατότητα για υψηλότερες αποδόσεις

Ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα της επενδυτικής προσέγγισης στη δημιουργία εφάπαξ κεφαλαίου, έναντι της εγγυημένης λύσης, είναι ότι προσφέρει τη δυνατότητα για επίτευξη υψηλών αποδόσεων με συνέπεια το χαμηλότερο κόστος αποταμίευσης.

Γιατί σήμερα;

Γιατί πολύ απλά… η αναβολή μπορεί να στοιχίσει ακριβά. Υπάρχουν 3 κίνδυνοι που μπορούν να αυξήσουν σημαντικά το ασφάλιστρο που θα καταβάλλει ένας ασφαλισμένος για ένα συνταξιοδοτικό πρόγραμμα.

1. Το κόστος «μακροζωίας»

Σήμερα ήδη ζούμε περισσότερο από το παρελθόν και εκτιμάται ότι στο μέλλον θα ζούμε ακόμη περισσότερο. Η μακροζωία είναι μεγάλο επίτευγμα του ανθρώπου, αλλά την ίδια στιγμή αυτό συνεπάγεται περισσότερα χρόνια συνταξιοδότησης και κατ’ επέκταση μεγαλύτερο κόστος ασφάλισης.

2. Το κόστος πτώσης επιτοκίων

Είναι φυσικό, ότι εάν το επιτόκιο με το οποίο υπολογίζονται οι παροχές ενός ασφαλιστικού προγράμματος εγγυημένης σύνταξης μειωθεί, τότε για να δημιουργηθεί το απαιτούμενο κεφάλαιο για τη σύνταξή του, θα χρειαστεί να αυξηθεί το ποσό της αποταμίευσής του.

3. Το κόστος μικρότερου χρόνου αποταμίευσης

Η αναβλητικότητα μειώνει το χρόνο αποταμίευσής του. Αφού ξεκινά αργότερα για να φθάσει στο ίδιο επιθυμητό αποτέλεσμα, απαιτούνται μεγαλύτερες θυσίες αποταμίευσης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συνδυασμός και των τριών αυτών κινδύνων μπορεί να εκτινάξει το κόστος στα ύψη.